آیا اینبار فردیادمان از ته دل است؟

بسم الله الرحمن الرحیم


مدتها بود که فریاد نکشیده بودیم. مدتها بود که اندیشه مان درپی "به من چه ربطی دارد، من چه کار می توانم بکنم" دیگر توان اوج گرفتن را از دست داده بود.
اما امروز ....
فریاد می کشیم، می گوییم که از بدی ها بدمان می آید. چهره ی زشت بدی را دیده ایم. بتدریج پیش می رویم بسوی اینکه حتی اگر خودمان هم بد هستیم، دروغ می گوییم، زور می گوییم و ناعادلانه نگاه می کنیم، از خودمان هم بدمان بیاید.
شاید امروز فریادمان محکوم کردن زشتی هاست، بالاتر از هر فریاد دیگری.
مواظب باشیم، زیرا اگر فریادمان از ته دل نباشد، شاید بازهم خیلی زود فراموش کنیم که از بدی ها بدمان می آید.
ته دلمان را چک کنیم. آیا حاضریم؟